Hoe een goed bedoelde actie volledig ontspoorde

Daar waar in het vrouwenvoetbal LHBTI+-acceptatie zowel binnen als buiten de lijnen breed lijkt te worden gedragen, is dat bij het mannenvoetbal niet het geval. Maar zolang er op bestuursniveau bij de meeste clubs nauwelijks sprake is van diversiteit en inclusie, en er in de samenleving als geheel vooral onder macho-mannen veel anti-LHBTI+-sentimenten doorklinken, is het lastig dit in de stadions geheel uit te bannen.

Mensen op natuurlijke wijze meekrijgen in noodzakelijke maatschappelijke veranderingen, dat is wat je het liefst wil. Maar het persoonlijk dragen van de One Love-regenboogband voelde blijkbaar - mede aangejaagd door de forse media-ophef - onbedoeld aan als een actie met een gedwongen karakter. Met zo’n gevoel van dwang vergroot je de kans op weerstand.

Regenboogbandjes kunnen zeker helpen in LHBTI+-acceptatie, maar alleen als het vanuit een intrinsieke motivatie van de spelers zelf komt. Juist dan wordt het een authentiek en daardoor geloofwaardig en overtuigend statement. Maar daar leek afgelopen weekend geen sprake van. Met als gevolg dat de actie op korte termijn helaas meer kwaad dan goed kan hebben gedaan.

A lesson well learned?

Lees hier de volledige opinie van René Romer op opinieplatform Joop.

Auteur van dit artikel: René Romer van diversity marketingbureau TransCity en onder meer auteur van twee boeken over multiculturele marketing. René deelt zijn soms scherpe opinies geregeld via publieksmedia. Daarbij luistert hij graag naar onderbouwde reacties van mensen die het met hem oneens zijn. Want alleen met tegengeluiden kan je je eigen opinies verder aanscherpen, en benutten in de projecten voor je opdrachtgevers.

‍